Dinamik zaman gök mekaniğinin zaman ölçeği olarak kullanılmaktadır. Gökcisimlerinin sadece Newton hareket ve kütle çekim yasalarının ilkesi olan görelilik ilkesi temel alınarak uyarlanmış kurallarına bağlı yörüngesel hareketler dinamik zaman fonksiyonudur.
1952 yılında Uluslararası Astronomi birliği tarafından yayınlanan bir ölçek olan Gökgünlüğü Zamanı(ET), ABD’li astronom Simon Newcomb tarafından 1898 yılında hazırlamış olduğu güneş tablolarında yer alan Dünya’nın yörünge hareketine dayalı bir ölçektir. Fakat bu ölçek Ay’ın hareketlerinin gözlemlenmesi ile birlikte tekrar düzeltilmiştir. Ay gökgünlüğü adı verilen bu ölçekte Ay’ın Dünya üzerinde oluşturduğu gel git kuvvetlerinin bozucu etkisi giderilmeye çalışılmıştır. Bu nedenle, kütleçekimsel olmayan aynı zamanda deneye dayalı zaman diliminden yararlanılmıştır. Bu ölçeklerin hiçbirisi de görelilik ilkesine dayalı değildi.
1960 Yılında Dinamik Zaman İle İlgili Yeni Gelişmeler Yaşandı
1960 yılının ikinci yarısı radar, radyo astronomi aygıtları, lazer, atom saati ve uzay araçları gibi duyarlı gözlem araçlarının kullanılmasının başlangıç zamandır. Bu duyarlı gözlem araçlarının kullanılması ile birçok önemli veriler elde edilmiştir. 1984 yılında Gökgünlüğü Zamanı yani kısa adı ile AT’nin yerine Kütle Merkezsel Dinamik Zaman kısa adı ile TDB kullanılmaya başlanmıştır. Bu ölçekte hareket denklemleri Güneş sisteminin kütle merkezini temel alır. Bu kütle merkezine Barisantr denir ve görelilik koşullarını içeren zaman dilimine dayalı hesap yapılır.
TDB ölçekleri farklılık gösterebilmektedir. Uluslararası Astronomi Birliği, özel bir gökgünlüğü belirlememiş ve yermerkezli gökgünlüklerinde yardımcı ölçek olarak Yersel Dinamik Zaman adı verilen ölçeği hazırlamıştır. TDT kısa adı ile kullanılan bu ölçekte hareket denklemleri Dünya’nın merkezini temel almaktadır. TDT ile Uluslararası Atom Zamanı(TAI) arasındaki ilişki TDT = TAI + 32,184 saniye olarak belirlenmiştir.
